ПАРАДУЙЦЕ НАС ХОЦЬ СЯГОННЯ

Я не заслужаны работнік культуры,
Я просты паэт - самародак з натуры,
За славай народнаю я не ганюся,
Радзімай і Богам сваім ганаруся.
Яны мне з дзяцінства - як родная маці,
Калісь калыхалі ў начоўках у хаце,
Вучылі прафесіі, як стаць аратым,
Вазілі на конях сялянскіх у сваты.
Лучынай у вёсках жыллё асвятлялі,
Не ў клубах, а ў хатах у танцах скакалі...
У лапцях хадзілі жаць жыта сярпамі,
І песні спявалі па вёсках начамі...
Бо тэлікаў, радыё ў нас не бывала,
Затое нас шчырасць, сяброўства яднала...
Замежным краінам харчы прадавалі,
А самі мы ў Мінску каўбаску куплялі,
І звонкія песні аб шчасці спявалі...
У рэчках, на сонцы сябе гартавалі.
А сёння -  басейны, палацы, квяточкі...
Парадуйце нас хоць сягоння, браточкі...

БЫВАЙ, МОЙ СЯБРА
(памяці Віктара Странчанкі).
Бывай, мой сябра, Віктар любы,
Маўчаць твае сягоння губы,
Бо ты закончыў свой палёт…
Але ты ў сэрцах нашых вечна
Жыць будзеш добрым і сардэчным,
Такім цябе пазнаў народ…
Усюды быў ты ў працы першы
З душою чыстаю, бязгрэшнай,
З ёй славу добрую прыдбаў…
Ты комплекс – гэткую махіну,
Пабудаваў, як храм свінінны,
І ў Верамейках заняпаў…
Аб гэтым мне сказалі ноччу,
Жалобы смутак слёзіць вочы,
Душа шчыміць: бывай, бывай…
А нам не трэба падаць духам,
Яго зямля сустрэне пухам,
І прыме Бог душу у Рай…
Бывай, бывай!-
Твой верны сябра
Мікалай...
МІКАЛАЙ САЛАЎЦОЎ,
горад Чавусы, 25.03.2013года.

САПРАЎДНЫ ЗВЕР
            Байка.
Жыў Воўк у лесе цёмным,
Шмат год ён быў царом….
Жыццём жыў поўнакроўным,
Ды…раптам стаў Аслом…
Гразіўся лапай – пальцам,
Звяроў не ўсіх любіў…
Пенсіянерам – Зайцам
Ільготы адмяніў…
На дачы ездзяць летам
За поўны кошт цяпер-
Шлюць кукішы з прыветам,
Бо ён сапраўдны звер!...
             -О -
Не верце, хто лісліва
Шле абяцанняў шмат,
Публічна, хто крыкслівы,
На справе – ён жа гад!..
6 сакавіка 2913 года.

ОДА САБАЧКУ
Люблю сабачку я, як Божку,
Са мной ён  крочыць крок у крок,
Люблю з сабачкам спаць у ложку,
Бо ён мне грэе хворы бок…