ПЕРШЫ КАСМІЧНЫ ГЕРОЙ

(з нагоды 50-годдзя палёту Ю.Гагарына ў космас)

Гагарына вершамі  я праслаўляю ,
Бо  шлях ён у космас  праклаў для Зямлян…
І сёння за гэта падзяку прымаю
Ад нашых старэйшых братоў – Расіян..

Аднак гэта свята азмрочана крыху
Агідным здарэннем у Мінскім метро…
Але не спалохае нас гэта ліха,
Бо бруднае бачна забойцаў нутро…

Ніхто нас не зверне з шчаслівай дарогі,
Мужаем, мацнеем у працы штогод,
І сёння нам першым руку дапамогі
Падаў па братэрску Расійскі народ!..

Пад сцягам яднання – квітнець нашай музе,
Як славе Гагарынскай па-над Зямлёй,
Бо веру, што хутка ў адзіным Саюзе
Жыць будзем з Расіяй, як з маці сваёй!

І нашы народы жыць стануць багата,
Па-новаму будзем мы жыць і спяваць,
І ў сэрцы з Гагарыным, як  з  родным братам,
Да зорак у госці штомесяц лятаць!..

            12 сакавіка 2011 года.

ФАРФОРАВА ВЯСЕЛЛЕ

Дачцэ Ганнулі і зяцю Сяргею
Нас цешуць вясной салаўіныя трэлі,
Вось так год за годам страчаем цяпло…
Здаецца, што ўчора гучала вяселле,
А ўжо…дваццаць год з тога часу прайшло…
Тады дочка Аня нявестаю стала,
Аддаўшы Сяргею сваю дабрыню…

Яна двух унучак мне падаравала,
Я іх – прыгажунь усім сэрцам люблю!
Ганнуля, Сярожа – віншую вас шчыра,
Жадаю вам згоды – ніякай бяды,
Яшчэ зычу шчасця, здароўя і міра,
Каб разам сусрэць юбілей залаты!!

                  20 ліпеня 2011 года.

ПЕДАГОГАМ - ВЕТЭРАНАМ

Ветэраны – педагогі
Вы для школьнікаў, як Богі-
Вы, як сонечны прамень…
Вы крыніца добрых  ведаў,
Вы для іх, як шчасця  крэда,
Вы іх будучыні дзень…

Не старэйце, не хварэйце,
Ад  кефіру пунсавейце,
Не здавайцеся гадам,
Вы, як творчая эліта,
Сёння ўладай не забыты,
І народ шле дзякуй вам.

Маладым жа педагогам
Памажыце ўбачыць Бога,
Ім свой дайце спрыт і гарт:
Каб, як вы – дзяцей вучылі,
Так, як вы – наш край любілі,
Пашыралі далягляд!..

І з мяне – чынушы, доўга
Майстравалі педагога,
Хоць ад роду я паэт,
Я ў Вярбіцкай у Наталлі
Навучыўся бачыць далі-
Свой настаўніцкі аспект…

Дзякуй мой прымі  таксама
Прафсаюзаў нашых мама -
За павагу ў семдзесят…
Ваша грамата мне міла –
Надае і сёння сілы,
І бадзёрасці зарад…

Трэба помніць ветэранаў
Тых, хто нас вучыў старанна,
Хто  пайшоў  ужо ад нас…
А наогул, а наогул:
Скажам сёння:  дзякуй Богу
За жыццё,  за светлы час!

                  2007 год.

ДАРАГІМ ЗЕМЛЯКАМ КЛІМАЎЧАНАМ

          (З НАГОДЫ 90-ГОДДЗЯ КАМСАМОЛА)

Над рэчкай Жадунькай стаяць Красавічы,
Я там  нарадзіўся -падняўся ў палёт...
І першым прыпынкам былі Клімавічы,
Дзе быў важаком камсамольскім пяць год...

Вучыліся жыць у старэйшых па працы,
Дубасаў і Котаў – паказвалі шлях...
Мы ў буднічных справах спяшалі змагацца,
Каб наш камсамольскі запал не зачах...

Было нас пяць тысяч у родным раёне,
Хто побач з бацькамі штодзень працаваў,
Атрад камсамольскі, як прыткія коні,
Вайною разбураны край аднаўляў...

Суботнікі і першамаі спраўлялі,
Вучыліся плуг талакою цягаць,
Сярпамі ў палях збажыну мы зжыналі,
І ўмелі зярняткі цапом выбіваць...

А потым малолі на жорнах у скрыні,
І з цеста з дзяжы хлеб пяклі мы штодзень,
Начамі чыталі пры лямпах, лучыне,
І верылі ў радасны, сёнешні дзень...

Прайшлі Днепрагэс мы, прайшлі і Магнітку,
Аддаў камсамол цаліне свой запал...
На Сцягу ягонным шмат ордэнаў – зліткаў,
Народнае славы каштоўны метал...

Смуткую сягоння я па Савінічах,
Дзе скончыўшы школу я ў росквіце мар,
Патрапіў у тэхнікум з родным абліччам,
Прыдбаўшы прафесію ветэрынар.

О, горад мой любы, о горад мой мілы,
І ўвесь дарагі Клімавіцкі раён-
Прымі шчыры дзякуй, што даў ты мне крылы,
Прымі прывітанне і нізкі паклон!

З табой пры сустрэчы - здымаеш мне стому,
І робіцца лёгкім па вуліцы ход,
Гатоў я пад старасць вярнуцца да дому,
Каб славіць у вершах цябе і народ.