У ДЗЕНЬ ПАМІНАЛЬНЫ
(Сябру Аляксандру Міхайлавічу Бондараву).
Сумота слязамі блішчыць на вачах,
Бо рэдка бывае такое-
У дзень нараджэння закончыў ён шлях,
Аддаўшы нам шчасце зямное…
Пражыў ён  сумленна і чэсна свой век,
Такіх – мала стрэціш на свеце…
Ён быў найкрыштальнай  душы чалавек,
Аб гэтым мы сведчым і дзеці.
Ён быў кіраўнік – аптыміст, а не “звер”,
З адкрытай душою без маскі,
Любілі яго кіраўніцкі манер
За чуласць, павагу і ласку…
Мне з ім давялося ў свой час працаваць,
Ён класным тады быў  шафёрам…
І быў чалавекам, як кажуць – на пяць,,
Таму і ў мяне сёння гора…
Смуткуюць суседзі, сябры, родны край,
Смуткуе па ім жонка  Ружа…
Стварала яна пры жыцці Сашу рай,
Бо  добрым быў бацькам і мужам…
Адкрыю вам тайну затрунных падзей,
Хоць тэзіс не вельмі пацешны:
-У Рай забірае Бог добрых людзей
Раней, чым у пекла - хто грэшны…
Сягоння душа  паляцела стралой
Да Бога, пакінуўшы  грудзі…
У Царства нябёсаў, дзе вечны пакой,
Дзе зоркамі значацца людзі…
         26.09.2013 г.

Отредактировано Соловцов (2014-10-11 20:19:27)

У МЕСЯЦ ВЕСНАВЫ
Сягоння нас - у месяц веснавы,
Марозам лютым давяць Феі…
І мы жывём без кветак і травы
Пад сакавіцкі спеў завеі…
Я веру – хутка вернецца вясна,
Растопіць горкія сумёты…
І прыдзе ў сэрцы шчасця навізна,
І зажывём мы без сумоты…
І маладосць у парастках вясны,
Паміж зімовага сканання -
Падорыць з сокам радасныя сны,
І слодыч боскага кахання!..
    25 сакавіка 2013 года

ПАД НЕБАМ
Я пад небам не адзіны,
Не жыву, як чорны грак…
Горкім водарам рабіны
Наталяю ранкам смак…
І адразу ажываю
Пад пажухласцю садоў…
Восень сэрца спавівае
Смуткам пройдзеных гадоў…
Пралячу бялёсым пухам
Па-над соннаю зямлёй…
Разганю я ў сэрцы скруху
Новым вершам раніцой…

Отредактировано Соловцов (2014-09-06 10:17:44)

СПЯШАЙ ЖЫЦЬ
Я  народжаны без злосці
Каб дабро людзям рабіць…
На Зямлі мы з вамі госці,
Дык па па боскі мкніся і жыць!..

Отредактировано Соловцов (2014-10-11 20:16:25)