Я ПОМСЦІЦЬ НЕ БУДУ
Я нягодніку помсціць не буду,
Бо жыву з добрай, боскай  душой,
А ён сам здохне, нібыта юда,
Ад усмешкі шчаслівай маёй…

Отредактировано Соловцов (2014-03-16 19:10:06)

ДАЙ КРЫХУ ЎЛАДЫ
Дай крыху чалавеку ўлады,
І ўбачыш твар яго між дзіў-
Як ён з Алімпавым паглядам
Забудзе й тых, хто…нарадзіў…
        16.03.2014 года.

“ЗБЫЛІСЯ”  МАРЫ
Пры ўладзе савецкай я марыў без меры -
Хацеў стаць замежным я міліянерам,
Хацеў стаць заможным – хацеў стаць багатым
Такім, як вядомы Рокфелер, магнатам…
Сягоння “збыліся” ў мяне мае мары:
Мільён аддаю свой за…сотню даляраў…
           Студзень 2014 года.

ДОБРЫ ДЗЕНЬ, КАЛЕДЖ!
Я прыйшоў на стрэчу з вамі
Як земляк – былы студэнт,
Хоць састарыўся гадамі,
А душой – Абітурыент                                                                                                                 
Завітаў да вас не пешшу,                                   
Падарыць хачу вам верш,                                 
Як былы студэнт –ветфельдшар,                     
Дзякуй шлю табе, каледж!                               
Ты  навукай поўніў грудзі,                               
Браў мой  лёс на абардаж…                             
Ты і старт мне даў  у людзі,                             
Эрдман быў дырэктар наш…
Гэты  тэхнікум вядомы,
Шэсцьдзесят гадоў назад-
Тры гады быў родным домам,
Пашыраў мой далягляд.                       
Скалпель даў з фанэндаскопам,
Шпрыц з тэрмометрам мне даў,
Каб жывёльныя хваробы
Я,  як маг, распазнаваў..                         
Помню класную – Літвінку,
Цяжка ўсіх сяброў назваць,
А таму хачу з хвілінку
Вам пра лёс свой расказаць.                       
Я не быў аблашчын долей,
Жыў пасля вайны, як бомж…
І сягоння ў сэцы з боллю
Праклінаю смутку вош…                                                       
Сніцца бульбы пах гніловы,                                                              
Што вясной я ўпотай рыў,                                                          
І нагайка старшынёва,                                                                       
Ад якой не раз я выў..
Помню добра, як над намі
Час рэпрэсій панаваў…
Як за шапку з каласкамі
Пяць гадоў  турмы даваў…                                                           
Я дзесяты… шмат па вёсках                                      
Падаянняў – слёз  збіраў,                                              
І калгасныя палоскі                                                  
Я сярпом з  матуляй  жаў…                                          
Так мы доўга гаравалі,
Працавалі кожны дзень,
У калгасах нам давалі
Замест грошай – працадзень…
Лебяду з лазовым лісцем
Еў я ў той галодны час…
Верыў – хутка прыйдзе выйсце,
І прыйшло яно для вас…                         
Больш не буду я шматслоўным,
Бруд збіраць з былых дарог…
Так, вы ў гэтым не віноўны,
А за што ж караў нас Бог?..
Сёння моладзь крочыць горда,
І не  брудам поўніць рот…
Крытыканам – плюну ў морду,
Павяду ў свой час бядот…               
Бо за мной, як за паэтам,
Зоркай ззяе праўды час…
Вы павінны помніць гэта –
Як тарылі шлях для вас!!..
Мы жывём сягоння шчасна,
Расцвітае родны край,
Дарагі каледж наш класны -
Мой паклон зямны прымай!!..
Роднай вёсцы Красавічы -
Шлю паклон таксама свой,
Любы  горад Клімавічы -
Ты ў душы навек са мной!..
МІКАЛАЙ ІВАНАВІЧ САЛАЎЦОЎ,
былы выпускнік Клімавіцкага
ветзаатэхнікума ветэрынарнага
аддзялення 1968 года, 21чэрвеня.Паэт,
Сябра Саюза Пісьменнікаў Беларусі.
Горад Клімавічы, 10 красавіка 2014
года, кантакт. тэл.80296721142 вэлк.