НАШ ПІРОГ
Я прыпомніў дзіцячыя крозы
У абдымках пакут і бяды…
Я прыпомніў жабрацкія слёзы
Маці роднай у тыя гады…
Я прыпомніў той час сталінізма,
І бязбожнага ладу грахі…
Перамогу над лютым фашызмам,
Як, з чаго-мы пяклі  пірагі…
Шмат у вёсках адведалі гора,
Аднаўляючы край дарагі...
На сядзібах уласных у зморы
Талакою цягалі плугі...
То на конях аралі зямліцу,
З вёдзер сеялі зерне ў раллю…
Сёння ж трактар змяніў кабыліцу,
Не дае разгуляцца быллю…
Збажыну мы сярпамі зжыналі,
Прасушыўшы снапы – на таку
Ноч з іх зерне цапом выбівалі,
І на жорнах малолі ў муку…
Так жылі мы – нічуць не тужылі,
Шчыры дзякуй свой слалі раллі…
Сёння ж жней тых камбайны змянілі,
Пахаваўшы з сярпом мазалі…
З зелля цеста рабілі пад вечар
У дзяжы  з той нячыстай мукі…
На капустным лісточку у  печы
Свой сялянскі пірог так пяклі…
Час ішоў…замест жорнаў праклятых
На гаротным, імклівым вяку-
Зараз  зерне нам хлебкамбінаты
Ачышчаюць і робяць муку…
А затым хлебзаводы паўсюды
Пірагі шлюць штодзень  -о-го-го,
Шлюць і  дзякуй сялянскаму люду
За нястомную працу яго!..
Пасля цяжкай ваеннай разрухі
Так я жыў і суседзі мае,
Адбіваліся ад галадухі,
Рыхтавалі Вам гены свае…
Я сягоння за шчасце малюся,
За народ свой і край дарагі:
-Не дай Бог , каб наш час той вярнуўся -
І вярнуў нашы вам пірагі...   
       25.12.2013 года.

НЕ СУМУЙ, БЕЛАРУСЬ
     З нагоды 150-годдзя  паўстання Кастуся
     Каліноўскага 22 студзеня 1863 года.                                                                                                                   
Не сумуй аб мінулым сваім, Беларусь-
Час гісторыі наш  не банальны…
Твой народны герой  Каліноўскі Кастусь
Сёння ў нас за сталом памінальным…
Ён з прадоння  паўстанцаў нам шле галасы,
Воблік вояў праз годнасці прызму…
Па-над імі смуткуюць былога часы
І клянуць Мураўёва з царызмам…
Ваявалі за наш Беларускі народ
Побач з намі Палякі, Літоўцы,
І паэт Багушэвіч рабіў той паход,
Аддаваў свае вершы вінтоўцы…
Помніць Слонім апошні крывяністы бой-
Там, дзе вёска стаіць Мілавіды…
Кожны год  з Кастусём у каплічцы святой
Яны ладзяць свае паніхіды…
Каб не плакалі праўнукі і па начах
Ад свабоды нашчадкі не вылі-
Трэба помніць нам вечна мінулага шлях,
Гістарычныя ратныя былі…
           30.12.2013 года.

СВЯТА ЖАНЧЫН
Сёння свята - я хаджу,
Найвясёлым, дзюжым,
На жанчын, дзяўчат гляджу гляджу,
Нібыта на ружы...
Дорым кветкі васількі,
З шчыраю усмешкай,
І, нібыта, галубкі,
Шлём свае пацешкі...
Дзякуй маці -шлюць сыны.
Хлопцы - чараўніцам,
Вы – вулкан жыцця зямны,
Радасці крыніца...
Дык прымайце барышы,
Ад мужскога роду,
Нашу вернасць ад душы,
Мора асалоды!..

ЯК ГОРА СПАСЦІГНЕ
Як гора спасцігне – не трэба тужыць,
Ламаць свае рукі ў адчаю,
Ў сполаху – шчасцю ніколі не быць,
Я ж – толькі ў малітвах мужаю…