МАЯ ДОЛЯ
Я не быў аблашчын долей,
Жыў пасля вайны, як бомж…
І сягоння ў сэрцы з боллю
Праклінаю смутку вош…
Сніцца бульбы пах гніловы,
Што вясной употай рыў,
І нагайка старшынёва,
Ад якой не раз я выў…
Падаянні я па вёсках
З маці роднаю збіраў,
І калгасныя палоскі
Я сярпом з матуляй жаў…
Так мы доўга гаравалі,
Працавалі кожны дзень,
У калгасах нам давалі
Замест грошай – працадзень…
Лебяду з лазовым лісцем
Еў я ў той галодны час…
Верыў – хутка прыйдзе выйсце,
Прынясе святло для нас…
Больш не буду я шматслоўным,
Бруд збіраць з былых дарог…
Так... вы ў гэтым не віноўны,
А за што ж - караў нас Бог?..
Сёння ты даволі горды,
Крытыкуеш свой народ…
Крытыкану плюну ў морду –
Павяду ў свой час бядот…
За гісторыкам -паэтам
Крочыць смела праўды час...
Трэба помніць вам аб гэтым:
Як, з чаго рабілі вас...
7.12.2013 года.

ХТО КУПАЛУ ЗАБІЎ?..
Я загадкай стагоддзя душу засмуціў,
Сам сабе задаюся пытаннем без смеху:
Хто ж Купалу ў Маскве ў дзень Анёла забіў-
У гасцінніцы з восьмага скінуў паверха?..
Можа лютым фашыстам- ён поперак стаў,
Бо іх біў у вайну словам вострым, як громам?..
Можа меч рэпрэсіўны яго напаткаў -
Той жа Берыя – ўсім нам забойца вядомы?..
Мне і сёння падоўгу не спіцца ў начы,
Бо мне Янка Купала- паэт вельмі мілы…
Як жа так – не змаглі мы яго зберагчы-
Нашай роднай, бацькоўскае мовы Свяцілу???
Спадзяюся, нашчадкі я толькі на вас-
І на розыск па справе забойства ваш рупны-
Дзесьці там - у архівах маскоўскіх адказ,
А сягоння архівы… яшчэ недаступны…
                7.12.203 года.

БАБУЛІНЫ ПАЧАСТУНКІ ЎНУКУ
Мяне бабуля частаваць рыхтуецца,
На канікулах маіх яна хвалюецца-
Як прыеду ў госці да яе калі:
У чыгунку чыгунным бульба варыцца,
А на патэльні зранку сала жарыцца,
І смажанку ў пячы цалуюць вугалі…
А я люблю аладкі з бульбы – дранікі,
І сырадой з даёнкі піць без панікі,
Люблю яешню і смятанкі пах люблю…
Люблю я венікам дубовым парыцца,
На сонцы ранкам каля рэчкі “жарыцца”,
За гэта ўсё - я дзякуй свой бабулі шлю!..
            9.12.2013 года.

АДКАЗ АДМІНУ
        НА ЯГО "МІНУ"...
Не трэба р"яна так брыкацца,
Людзей за праўду моцна біць...
Яшчэ Вам рана зазнавацца,
Каб іншых брыдкасцю хуліць...
Не райце, дзе трымаць мне вершы,
Ці пад падушкай, ці то  ў Вас...
Вы, як выдоўца мой - не першы,
Таму не шліце мне абраз...
Я не хачу дарэмных болек,
І не заслужаны прысуд...
Ваш "НОЛІК" - схованы за "столік"-
Таму яго не бачыць люд...
Я не жадаю ператрусу,
Каб пакідаць "ВАШ" інтэрнэт...
Не біце "мінусам", ці "плюсам" -
Не дзеля іх шлю вершы ў свет!..