"Нераўнадушный"! Не тычце мне піку ў набалелае сэрца наконт маёй веры. Вы не зусім уважлівы чалавек у гэтым напрамку да маёй паэзіі, бо я амаль у кожным вершы з Богам...І ў хаце ў мяне не адна ікона і крыжык на грудзі...Ад таго, што не хаджу ў царкву, як Вы лічыце, я па Вашаму антыхраст? Сын мой Аляксандр часта ходзіць на малебен у царкву з маёй душою...Апроч таго, я айца Мікалая добра ведаю. Мы з ім у свой час праторвалі дарогу да душ чалавечых на раённым радыё, па якой Вы сення ідзеце з яго дазволу... І мне хопіць яго благаславення.
    Наконт надзеі і веры? Вы, напэўна, да канца яе самі  не адчулі як след сваім сэрцам, а не проста словам, ці прыходамі ў царкву. Мая адзіная, непарушная вера - вера ў Бога, Надзея - на яго літасць. Я з дазволу Бога не адчуваю, што я адной нагой сёння там, у тым свеце, як Вы пішыце.. Не губіце маю душу зараней, гэта бязбожна..Выбачайце за чыстасардэчнасць.. Усіх зямных даброт Вам зычу!