МОВА ШЧЫРАСЦІ
Быў, калісь, ветэрынарам
Я лячыў свіней, кароў…
І сягоння нават мару
Зразумець іх гукі моў…
-Мя-я-я, ці му-у-у, ці
Хру-хру… ў хлеве-
Як марзянку іх лавіў…
І ў лагоднасці напева
Мову шчырасці вучыў…
Мову вернасці, даброты…
Я імкнуўся пераняць...
І сягоння мне ахвота
Зноўку доктарам іх стаць…
    10.10.2013 года.

ПАД СВЯТЛОМ ЛЯМПЫ
Я пад святлом настольнай лямпы
Ў найцяжкі час - пасля вайны
Карандашом крэсаліў ямбы
Для звонкіх вершаў з старыны…
То аб сухар ламаў я зубкі,
Не праклінаў сваю раллю…
То пад святлом з цаглянай грубкі
Чытаў я “Новую зямлю”…
Хадзіў у лапцях па марозу,
Разгадваў будучыні сны…
То з горкім смакам вербалоза
Еў з лісця матчыны бліны…
Нідзе, ні ў чым не быў я хлусам,
Рабіў надзеі караблі…
Той час мінуў – Мы Беларусы
Па Еўрапейску зажылі…
Сягоння наш палёт арліны,
Мы добра бачны ў грамадзе…
Я слаўлю родную Краіну,
Што нас не кінула ў бядзе!..
       10.10.2013 года.

МОЙ СПАРЫШ
Вінаградны сок - не каву
П”ю заўжды я перад сном…
Мой спарыш – з гарачай стравай,
З бульбай, з мясам, з малаком…
Сілы я лаўлю ў прыліве
Промняў сонца веснавых…
Мой спарыш – у хлебнай ніве,
У калоссях залатых…
Хлопцаў шмат вадзіў я ў сваты,
Славіў вершамі дзяўчат…
Мой спарыш – у двойні сада,
І ў народжаных двайнят…
Маладых  чаруе поўня,
Ноччу не дае тужыць…
Мой спарыш ва ўнуках – тройня…
Значыць, доўга буду  жыць!..
     11.10.2013 года.

Я ПОМНЮ ТОЙ ПАХ
Я помню той пах канюшыны,
Я помню той спеў салаўіны,
Вяселле пчалінае – рой…
Я з горада сёння ўсё помню:
Рачулку Жадуньку і поўню,
І вёску, што стала ўдавой…