У ДЗЕНЬ ПАМІНАЛЬНЫ
(Сябру Аляксандру Міхайлавічу Бондараву).
Сумота слязамі блішчыць на вачах,
Бо рэдка бывае такое-
У дзень нараджэння закончыў ён шлях,
Аддаўшы нам шчасце зямное…
Пражыў ён  сумленна і чэсна свой век,
Такіх – мала стрэціш на свеце…
Ён быў найкрыштальнай  душы чалавек,
Аб гэтым мы сведчым і дзеці.
Ён быў кіраўнік – аптыміст, а не “звер”,
З адкрытай душою без маскі,
Любілі яго кіраўніцкі манер
За чуласць, павагу і ласку…
Мне з ім давялося ў свой час працаваць,
Ён класным тады быў  шафёрам…
І быў чалавекам, як кажуць – на пяць,,
Таму і ў мяне сёння гора…
Смуткуюць суседзі, сябры, родны край,
Смуткуе па ім жонка  Ружа…
Стварала яна пры жыцці Сашу рай,
Бо  добрым быў бацькам і мужам…
Адкрыю вам тайну затрунных падзей,
Хоць тэзіс не вельмі пацешны:
-У Рай забірае Бог добрых людзей
Раней, чым у пекла - хто грэшны…
Сягоння душа  паляцела стралой
Да Бога, пак інуўшы  грудзі…
У Царства нябёсаў, дзе вечны пакой,
Дзе зоркамі значацца людзі…
         26.09.2013 г.

ПОМНІК  ПРАКЛЯЦЦЯ…
  Памяці Савініцкай СШ і вёсцы Савінічы,
  а таксама яшчэ шасці вёскам роднага майго раёна,
  якія ўшчэнт зруйнаваны  Чарнобыльскай катастрофай.                                                                         
  Штогод былыя выпускнікі згінуўшай школы збіраю-
  цца ў Ціманаўскім клубе, Клімавіцкага раёна, Магі-
  лёўскай вобласці, каб выказаць свой боль і смутак                                 
з нагоды Чарнобыльскай трагедыі.Прыязджаюць з усіх                                 
  куткоў былогага Саюза і ў тым ліку я -як былы яе выпускнік..
Чарнобыль шмат год нам, як след, не дае
Здаровымі жыць, весяліцца,
Бо стронцый атрутныя песні пяе,
То СНІДам, то ракам ён зліцца…
І сёння мне сняцца страшэнныя сны
Пра час той бязбожны, пакутны…
Пра час той - з нябачнай, найтрэццяй  вайны-
З чарнобыльскай, атамнай, бруднай…
Я помню той выбух і хмар чараду,
Якія Маскве пагражалі,
Таму з самалётаў кідалі ваду –
Атрутай мой край палівалі.
Шмат знішчылі вёсак у час той бяды
Такіх, як мае Савінічы…
Мы з вамі браты – Расіяне заўжды
У нашым сумесным абліччы…
Ў адзіным Саюзе жыць хочацца мне,
Ды толькі не з тым – Джугашвілі…
І ў трэццяй,  нябачнай і бруднай вайне
Зноў першымі іх баранілі!..
І сёння ідзем мы ў пакутах з вайны
Амаль што ў адзіным змаганні…
Што ж будзе праз сотню гадоў даўніны,
Якім будзе праўнукам  ранне?..
Няма Савініч, нашай школы няма –
Штогод сведчым з боллю, мы вучні,
І атам пракляты клянём нездарма,
І пільнасці моладзь мы вучым…
А каб наша памяць стагоддзі жыла
Шлём просьбу раённай уладзе:
-Каб вырас, дзе школа калісьці, была-
Часам тым -наш Помнік пракляцця!..
МІКАЛАЙ ІВАНАВІЧ САЛАЎЦОЎ,
паэт,  сябра Саюза пісьменнікаў Беларусі.
15 чэрвеня 2013 года, 67-211-42 велком.
  Горад Чавусы, Магілёўскай вобласці.

Кіраўнікі абласных арганізацый і кіраўніцтва Касцюковіцкага раёна на свяце "Пісьмянкоў луг у 2013 годзе.