МАЕ ГАДЫ - ЖЫЦЦЯ ПЛАДЫ...
  ( справаздача да 80-годдзя з дня нараджэння).
Мне хутка будзе ўжо  восемдзесят гадоў,
А я нічуць, нічуць гадам не веру…
Я камсамолец у душы - Мікола Салаўцоў
Да шчасця крочу з хрысціянскай верай…
Жыцця гадзіннік мой ніколі не спяшаў,
Са старасцю штодзень вёў бой  нябачны,
Я жыў з гадамі ў згодзе, іх заўжды люляў,
Нідзе не кідаўся я ў боў кулачны…
Я не любіў каноплі, не ўжываў і мак,
Не верыў і гарэлцы – чараўніцы,
Таму на выгляд – я не чорны грак,
Ёсць  шмат "шчэ пораху і ў парахаўніцы…
Люблю я кнігі, свой прыгожы родны край,
Люблю я норму ў працы і ў каханні,
Люблю ў гаду найбольш я пераможны май,
Люблю я Ўсход і сонечнае ранне…
Люблю лугі квяцістыя, што навакол,
І малако духмянае, кароўе,
Люблю на дачы я свой сад і пчол,
Якія мне даюць зашмат здароўя…
Мае гады, нібы бубеньчыкі звіняць,
Мае гады- і ў радасцях і ў шчасці,
Мае гады- ва ўнуках, праўнуках зіхцяць,
Адольваюць няўзгоды і нянасці...
Мае гады – любоў да Бога і зямлян,
Мае гады жыцця - мой твар вяльможны,
Мае гады – здароўя добры стан,
Мае гады - Паэзіі дар Божы…
Я, як дзіця вайны – на бульбе  жыў гнілой,
Без бацькі жыў – дзесятым гартаваўся.
Збіраў я падаянні з маці раніцой -
Пасля вайны бядоце не здаваўся...
Я тры гады- і ў школу за сем вёрст хадзіў
І ў сцюжу і ў спякоту хлопцам  бравым...
Мне камсамол пуцёўку у жыццё зрабіў,
Кантроль народны - даў мне ў працы славу.
У юбілейны час лаўлю царкоўны звон,
Благаславенне Бога- позірк мілы,
І бацьку – конюху свой нізкі шлю паклон,
Парасцы-маці, што дала мне крылы.
Я шлю вялікі сёння дзякуй усім Вам,
Хто тут  на стрэчы з чыстаю душою,
Шлю дзякуй свой найшчыры ўладзе і сябрам,
Якія ў цяжкі час былі са мною…
Мае гады – здароўя з дактарамі  шлюць,
Свой юбілей -  я ў росквіце страчаю,
Таму я не старэю сёння ані чуць -
Да ста гадоў пражыць - і ВАМ  жадаю!..