«Вожык” найкалючы
(сяброўскі шарж МІКОЛУ ПАДАБЕДУ,
члену Саюза пісьменнікаў Беларусі,
аўтару кніг гумарэсак:”Мазалі мядовага
месяца”, “Жонка напракат” і іншых з
нагоды яго 80-годдзя з дня нараджэння).
Доўга думаў – што сказаць,
І не памыліўся,
Гумарэскі ты пісаць
Добра навучыўся.
Вопыт для сябе прыдбаў,
Не жартуеш з лялькай…
Я б табе сягоння даў
Скарыны медальку…
Твой жыццёвы матэрыял
Востры і балючы-
Крытыканскі “генерал”-
“Вожык” найкалючы…
Бюракратаў разлюбіў,
Бой даеш хапугам…
Можа сам такім ты быў -
Гультаём, п”янчугай?...                                                                                                                                                                             Выбачай за гумар мой,
За калючкі – словы,
Не кідаўся надта ў бой,
Станеш…безгаловым…
Прыналюдна – не шалей,
І не плюйся словам,
Бо - ты сёння верабей,
Знік “мазоль мядовы”-
Яго знішчыў юбілей
Восемьдзесят гадовы…
Сустракай сваіх гасцей
Добрым шчырым словам,
Усміхайся нам часцей
“Вожык” чорнабровы…
Не сярдуй і не сумуй
Дарагі Мікола,
Нервы з Леначкай гартуй-
Будзеш зноў дзябёлым.
Ну, а я – як сябра, сват,
Як зямляк твой мілы
Пажаданняў зычу шмат,
І мужчынскай сілы…
Каб мацней жанчын кахаў
Ўсцюжу і ў адлігу…
Каб штогод ты нараджаў
Гумарэсак кнігу…
Гумар для душы – як рай,
Нібы, шклянка рому,
Але жонку не давай
Напракат нікому…
Будзь ты “вожыкам” жыцця -
Толькі не для жонкі,
Не рабі ты з небыцця
Творчыя старонкі.
Бачыш, як квітнее май,
У цябе ўлюблёны,
Напракат душу адддай
Для сваёй Алёны…
Паважай яе, як брат,
Гладзь яе спадніцу-
І яна ў восемьдзесят
Стане маладзіцай!..
МІКАЛАЙ ІВАНАВІЧ
САЛАЎЦОЎ, паэт, горад
Чавусы, Магілёўскай вобласці.